RICK ELENBAAS

Het leven is een hospice waar je nooit van terugkeert. Sommigen maken er het beste van. Anderen schreeuwen en tieren zodat de afdeling niet kan slapen. Sommigen bidden en proberen anderen te overtuigen dat er een uitweg is. Er zijn er die pesten, in de hoop dat hun lijden dan beter voelt. De meesten slaan de hoek om en kijken nooit meer terug. Ik zat gewoon te wachten— dagen, weken, maanden. Uiteindelijk werd ik ontslagen met een zakje pillen en werd mij gezegd: Ga maar door met je leven. —- Life is a hospice you never come home from. Some of us make the best of it. Others yell and scream so the ward cannot sleep. Some pray and try to convince others there’s a way out. There are those who bully, hoping it makes their suffering better. Most turn the corner and never look back. I was just ok waiting— days, weeks, months. In the end, I got discharged with a bag of pills and was told: Get on with your life.

Ze kwam thuis met een verhaal over hoe F. appels had gestolen uit de giftige boomgaard, en hoe hij haar er één had laten proeven— waar ze misselijk van werd. Maar toen de groep arriveerde op zoek naar F., vonden ze alleen maar de as van het kampvuur, waar ze hem kleine leugens had verteld, en hem beroofde van zijn kostbaarste knikkers. Later die dag kwam F. thuis in tranen, en voor jaren geloofde hij dat A. hem zou vervloeken— maar haar dreigementen waren net zo leeg als haar vruchteloze ziel. --- She came home with this story about how F. had stolen apples from the poison orchard, and how he made her taste one - which made her sick in her stomach. But when the party arrived in search for F. all they could find were the ashes of the fireplace around which she had told him little lies and robbed him of his finest marbles. Later that day F. came home in tears, and for years he believed that A. would curse him— but her threats were ever so empty as her fruitless soul.

Wil je dat ik planeten in hun banen verplaats Of eindelijk ontdek wat er is gebeurd met Harold Holt En dat het hondenweer is  en ik ze allemaal op jouw bed slapen (en ik op de bank) Wil je dat ik met je bid voor mijn ondergang of erger nog: dat ik op tijd thuis ben voor het avondeten Ik kan doen alsof ik een ernstige ziekte heb zodat jij de verpleegster speelt Ik kan de straat op en om geld smeken of gewoon een vreemde om muntjes wat vragen Ik kan de afwas doen, of je beste vriend, of de was ophangen en mijn ziel verspillen Ik kan de goot schoonmaken of mijn geest van al het vuil dat het verstopt Ik kan belletje lellen bij de buren puur alleen om hen te irriteren Ik kan God zijn in mijn eigen religie al gelooft niemand me dus laat maar Ik kan ruzie maken zodat we het goed kunnen maken of beter nog: seks hebben Ik zal ‘nu al?’ vragen wanneer je je koffer pakt om naar je moeder te gaan Ik kan goed zijn of slecht Dichter, vader, of gewoon een voorwerp afhankeli...