RICK ELENBAAS

Voor gebrek aan inspiratie geef je de schuld aan het gammele hekje op het balkon & de val van je buurjongen die daarop volgde En net als Bambi, het aangeschoten wild, wijs je voor je eenzaamheid naar je moeder Maar uiteindelijk is het de schuld van de Grote Tekenaar: hij met zijn verdomde script, zoetsappige verhaal & een eigen onverwerkte jeugd --- For lack of inspiration you blame the rickety railing on the balcony & the fall of the boy next door that followed And just like Bambi, wounded and wide-eyed, you point to your mother for your loneliness But in the end, it’s the Great Illustrator’s fault: him, with his damned script, sweet storyline, & his own unresolved childhood.

Van die andere grote dichter, hij was ook muzikant kocht ik laatst een gidsje, waarin over zijn verblijf in de grote stad geschreven werd. Het was geschrijf in detail, zoals waar hij had gegeten. Pas echt frappant werd het gidsje toen het vermeldde dat de poëet van driehoog uit een hotelraam was gedonderd en, zijn biografen zijn nog steeds verwonderd, hij zelf het voorval als een slippertje afdeed Maar mocht men op basis van dit sonnet ooit nog eens alles van mij willen weten dan is het dus van het oud papier gered Zelf zou ik het liever zo snel mogelijk vergeten en het beschouwen als een prul. Maar mocht u het werkelijk willen weten: ik heb er lekker bij gescheten --- From that other great poet, who was also a musician, I recently bought a guide, in which his stay in the big city was detailed in a very precise way— like where he had eaten, with pedantic precision. But the guide got truly bizarre when it claimed that the poet had tumbled from a third-floor hotel room and, thou...

Onder een magneet tegen de koelkast hangt het rooster. Het liegt nooit. Dus heb ik vandaag corvee. Met een bezem verwijder ik eerst wat spinnenrag boven de entree en neem ik met een natte spons de deurpost af Vervolgens haal ik de stofzuiger uit de kast. Hij staat daar naast opa's oude biljartkeu, waarmee je altijd zo heerlijk stoten kunt. Op de ijzeren stofzuigerstang plaatste tante Sjaan vroeger altijd zo'n handig mondstuk om ook onder de randjes te kunnen komen. Alleen voor de geribbelde bekleding is dat niet nodig. Daar haal je de stang gewoon zonder borstel overheen De volle stofzuigerzak klop ik vervolgens keurig buiten uit, zodat de witte vlokken niet opnieuw het interieur bevlekken Eenmaal binnen haal ik nog even tevreden een vinger langs de randjes en zet met rode pen een kruisje achter mijn naam, wat mij voor een maand van deze plicht ontslaat. De volgende keer is Bart-Jan de lul eens kijken of hij dan weer van die latex handschoentjes draagt --- Under a...

(voor Sudesh ) Goochelaar Waar is dat witte konijn in die hoge hoed gebleven? Waarom is die vrouw nog steeds in twee delen? Waarom verdrink je in de boeien op de bodem van de zee? Goochelaar Is het niet verstandiger bij je leest te blijven en de wereld te verbeteren? --- ( for Sudesh ) Magician Where has that white rabbit in the tall hat gone? Why is that woman still in two pieces? Why do you drown in chains at the bottom of the sea? Magician Wouldn’t it be wiser to stick to your craft and fix the world instead?

Ze zouden de emmer laten zakken. Of ik daar dan de stenen in wilde leggen zodat zij verder konden spelen. Om hun wens kracht bij te zetten zo leek het, gooiden ze gouden muntjes in de put Daar zit ik dan. Boven mij hoor ik hoe de politiewagen voor de deur stopt om mijn jongste broer Joost mee te nemen naar het gevang, waar hij over 2 dagen weer uit zal komen. Hij wel. De volgende keer neem ik zijn paarse pion denk ik nog terwijl Joost in dolle woede het kartonnen speelbord in tweeën breekt --- They promised they’d lower the bucket. And asked if I could place the dice in it so they could keep playing. To strengthen their request— or so it seemed— they tossed golden coins into the well. And here I am. Above me, I hear the police car stop at the door to take my youngest brother Joost to jail, where in two days he’ll be released. He will. Next time, I’ll play his purple pawn, I hear myself thinking, as Joost, in a fit of rage, snaps the cardboard game board in two.

moet je meteen opbiechten: ik ben dichter ik spreek in rijmschema's halve zinnen en woorden die niemand begrijpt ik heb het over de vergankelijkheid van het leven en de apotheose van het bestaan terwijl ik soms dagen achtereen nutteloos uit het raam staar zonder ook maar een woord uit te brengen en dat ik drank nuttig, veel drank maar nauwelijks geld heb om een taxi terug te nemen dat ik vrouwen verslind maar eigenlijk op mannen val dat ik mij nauwelijks weet te redden in alledaagse situaties, zoals laatst toen ik niet wilde opstaan voor die oude vrouw in de tram en dat ik het liefst op alles en iedereen kanker zonder dat ik de hand in eigen boezem steek? nee, laat ik het niet doen ik laat niet over mij oordelen ik met mijn goddeloos bestaan --- should I confess, right away: I’m a poet I speak in rhyme schemes half sentences and words no one understands I talk about the transience of life and the apotheosis of existence while sometimes, for days on end I stare use...

Voor Olga Zeg rood duiveltje, als je mij zou willen leren hoe je schoonheid & talent in kunst weet te verwerven Dan vertel ik jou hoe moeilijk ik het vind om afscheid van je te moeten nemen --- For Olga Tell me, little red devil, if you’d be willing to teach me how you turn beauty & talent into art Then I’ll tell you how hard it is for me to say goodbye to you